Restauracja ''Bon Appetit''

Restauracja jest spora. Mało powiedzieć, że budynek sam w sobie ma rozmiary niewielkiej sali gimnastycznej - w środku jest zwyczajnie obszernie, choć sam kompleks kuchenny jest niezwykle przestronny. Wnętrze restauracji urządzone jest w raczej jesiennym stylu, z różnymi odcieniami pomarańczy. Na każdym stole stoi i czeka na klientów więc wazon z kwiatami aktualnego sezony a kelnerzy noszą raczej jasne stroje. "Bon Appetit" słynie z dobrego jedzenia - wydawane tu potrawy, choć niekoniecznie bardzo skomplikowane, są raczej smaczne.

Anerii przyszła bez uśmiechu. podeszła do lady i złożyła zmówienie: - Jedno czerwone wino i karpatkę. - Po chwili podeszła do jednego ze stolików i usiadła. Potem przyszedł kelner z jej zamówieniem i położył danie przed nią na stole. An zaczęła jeść karpatkę pomału, a wino piła małymi łyczkami. Po kliku minutach wszystko było już puste, a ona spojrzała na zegarek. Zrobiła przestraszoną minę i jak najszybciej wybiegła stąd.

Wolnym krokiem ponura postać podążała alejkami i uliczkami wśród drzew. Posuwała się niby spokojnie i naturalnie, lecz widok błyszczących, niebieskich oczu wywoływał ciarki na plecach. Z rękami w kieszeniach, krok za krokiem poznawała kolejne metry chodnika.
Z jednej z jej kieszeni zwisała długa smycz. W pewnym momencie się naprężyła, a z krzaków obok dróżki wyłoniło się duże stworzenie, ze spiczastymi uszami i długimi wąsami. Swej właścicielce sięgało głową do okolic uda i mogło być większe od niektórych psów.
- Przydałoby się znaleźć jakąś pracę. - szepnęła do siebie dziewczyna. Niedaleko na jej drodze znajdował się skręt do uliczki, na której stała restauracja, lecz Roxanne jeszcze o tym nie wiedziała, oczekując podczas spaceru jakiegoś wydarzenia, spotkania..?
Nagle kocur pociągnął dziewczynę do przodu i rwąc za smycz pobiegł przed siebie, prawdopodobnie prowadzony zapachem. Bourne zdziwiła się niemało, gdyż potężna siła i szybkość kota nie pozwalały na zatrzymanie się nawet na obcasach butów.
- Dot! Zatrzymaj się! - krzyknęła jedynie i wypadając zza zakrętu wpadła na pupila. Podniosła głowę do góry i zobaczyła duży napis "Bon Appetit", zaś pod nim, na drzwiach "Szukamy pracowników". - Heh.. Wątpię, że wyczułeś ten napis.. - szepnęła pod nosem głaszcząc kota. Przywiązała go koło drzwi i weszła do środka, zatrzymując się przy ladzie. Gdy zbliżył się do niej barman, uprzejmie poprosiła aby zawołał właściciela jeśli tu jest. Nie sądziła, że kiedykolwiek będzie kogoś zmuszona o coś prosić, lecz chciała zrobić dobre wrażenie, co raczej jej nie wychodziło..

Henrietta wolnym krokiem przechadzała się po mieście. Kupiła różne śmieci do swojego pokoju. Jakiś wazon, przyrządy geometryczne, struny do no... tego ze strunami (nie że Henri nie zna ich nazw tylko ma ich tak dużo w posiadaniu). Kupiła jakieś ciuchy i odebrała sukienkę z pralni chemicznej. Lubi robić sobie takie wolne wypady na miasto, ponieważ nikt jej nie przeszkadza i nie wtrąca swoich trzech groszy. Dziewczyna zgłodniała, a akurat była obok jakiejś restauracji. Przeczytała szyld z nazwą: "Bon Appetit". Weszła do środka i wybrała stolik, stojący najbliżej lady. Obok niej stała dziewczyna, wyraźnie na kogoś czekająca.

- Nie ma właściciela? Świetnie.. Przyjdę jutro, oby się zjawił.. - rzekła do barmana, na koniec fuknęła na niego i odwróciła się, opierając o ladę. Przejrzała wzrokiem po sali. Tu i ówdzie siedziała jakaś osoba, czekając na kelnera. Dziewczyna była lekko poddenerwowana i miała ochotę zawołać głośno barmana aby zajął się klientami, lecz powstrzymała się widząc samotną dziewczynę. Na oko chodziła do gim, lecz Roxanne nie była wybredna jeśli chodziło o nawiązanie kontaktu. Obecnie nie miała nikogo znajomego, a taka mała istota mogłaby jej co nieco opowiedzieć.
- Witam. Mogę się dosiąść? - zapytała spokojnie, podchodząc do jej stolika. Uśmiechnęła się lekko, a w duszy miała tylko nadzieję, że niebieskooka nie wzięła jej za kelnerkę.

Henrietta bardzo pośpiesznie przeglądała menu." Jeść, jeść, jeść" - tak powtarzała sobie w głowie. Była tak głodna, że gdyby w tej chwili przyszedł kelner pewnie powiedziałby coś w stylu: " Może być cokolwiek", ale wtedy kelner prawdopodobnie przyniósłby najdroższe danie z karty. Westchnęła głęboko. " No to może spaghetti"- zdecydowała Fernandes. Usłyszała głos nad sobą. Niby nic dziwnego. Jako, że jest niska, zazwyczaj głosy są nad nią, ale teraz było inaczej. Głos mówił do niej. Minęła chwila zanim Henri zrozumiała znaczenie wypowiedzianych słów.
- Jasne siadaj - powiedziała i wskazała miejsce na przeciwko niej.

Słysząc proste, jasne zaproszenie Roxanne uśmiechnęła się pod nosem i odsunęła krzesło, siadając na nim od razu. Otwarte menu i błądzący po nim wzrok wskazywały na poszukiwanie czegoś do zjedzenia.
- Chcesz coś zamówić? - zapytała nieznajomą po czym dodała - Kelner! A raczej barman! - zawołała radośnie. Stała dłuższą chwilę przy ladzie i zdążyła zapoznać się z pracownikiem, który według niej bardzo zabawnie reagował na zawołanie.

- No raczej - powiedziała Henrietta i czekała aż przyjdzie wcześniej wspomniany barman. Teraz, gdy już wiedziała co weźmie do jedzenia, zastanawiała się nad jakimś napojem. " Chyba wezmę mrożoną kawę" - pomyślała i zadowolona wyborem zamknęła kartę. Następnie spojrzała uważnie na dziewczynę siedzącą przed nią. Miała ładne liliowe włosy i niebieskie oczy.
- Jestem Henrietta Fernandes przez "Sz", ale znajomi i analfabeci albo jeśli wolisz znajomi analfabeci, mówią mi Henri.

Do restauracji wszedł starszy mężczyzna w garniturze i czarnym płaszczu, skierował się w kierunku pomieszczeń dla personelu. Wszedłszy do swojego gabinetu zajął miejsce przy biurku zaczął przeglądać faktury. Do pomieszczenia po jakimś czasie wszedł jeden z członków personelu (barman) i powiadomił szefa o tym iż jakaś kobieta pytała o niego. Mężczyzna odłożył wszystkie dokumenty i nakazał pracownikowi sprawdzić czy owa kobieta nadal znajduje się w restauracji, młodziak skinął głową potwierdzając iż dziewczyna mimo że miała wyjść nadal znajduje się w budynku, przełożony nakazał mu przyprowadzić dziewczynę gdyż był ciekaw jaką miała do niego sprawę.

Barman przytaknął po czym ruszył w stronę wyjścia będąc na głównej sali podszedł do stolika przy, którym siedziały dwie dziewczyny, spojrzał na tą, która wcześniej pytała go o szefa (Roxanne).
-Przepraszam, że przeszkadzam ale chciałbym poinformować iż szef już jest. Jeśli nadal chce pani z nim pomówić to może przyjąć panią w tej chwili.

///brak weny nie mam w ogóle pomysłów co pisać. Sorki Roxanne że musiałaś tak długo czekać////

// Spoko xd Na całe szczęście Henri umiliła mi czas ;d //


Roxanne grzecznie czekała na barmana, którego "poprosiła" o podejście do stolika. Jednak gdy mężczyzna już się zjawił okazało się, że przyszedł w innej sprawie niż wysłuchanie zamówienia. Słysząc jego słowa, uśmiechnęła się pod nosem i rozciągnęła palce, splatając je i wyginając. Miała nadzieję, ze właściciel baru będzie na tyle inteligentną osobą aby zatrudnić Rox jako jedyną kelnerkę.
- Okey.. Muszę iść na rozmowę, lecz mam nadzieję, że tutaj pan zgodzi się wysłuchać tej dziewczyny. - rzekła wesoło, puszczając gimnazjalistce oczko. Podniosła się z krzesła i spojrzała w stronę lady oczekując jakichś wskazówek dotyczących trasy wiodącej do biura szefa.

Mężczyzna wytłumaczył dziewczynie gdzie ma iść tak by przypadkiem nie zabłądziła i nie trafiła do świątyni dumania (WC). Kiedy skończył mówić uśmiechnął się przyjaźnie do dziewczyny po czym powrócił do swoich obowiązków.

- Yhym.. - westchnęła jedynie pod nosem i kiwając głową zapamiętywała wskazówki. Gdy wszystko wykazywało, zę jest pod wszelką kontrolą - zrobiła pierwszy krok i ruszyła we wskazanym kierunku. Minęła kilka pomieszczeń, po przejściu magicznie poruszających się drzwiczek i dotarła do poszukiwanych drzwi.
- "W końcu po to tu przyszłam." - pomyślała jedynie i przybliżyła dłoń złożoną w pięść do drzwi. Puknęła trzy razy i wyprostowała się, poprawiając ubranie.

Jak zwykle mając dużo pracy na głowie zaraz po tym jak usłyszał pukanie do drzwi nakazał osobie za nimi wejść. Chciał szybko załatwić sprawę jaką zapewne ma owa osoba do niego, był zapracowanym człowiekiem.

Roxanne słysząc pozwolenie na wstęp jak zwykle się zaśmiała pod nosem. Nigdy nie prosiła nikogo o zaproszenie i chciała aby taką ją zapamiętano, gdy odchodziła z liceum. Podczas pobytu w ojczyźnie zmieniła się i nie wiedziała jak by zareagowała na spotkanie przyjaciółmi lub przyjaciela sprzed lat.
Klamka została pociągnięta w dół a drzwi popchnięte do środka. Wysoka dziewczyna pewnym krokiem weszła do środka. Domyślała się, że nie będzie to trwać za długo. Zamknęła za sobą wrota i ukłoniła się lekko.
- Dzień dobry. Przyszłam w sprawie pracy. - rzekła chcąc być jak najbardziej kulturalną. Spojrzała wesoło na mężczyznę za biurkiem, oczekując odpowiedzi bądź jakiejkolwiek reakcji..

Henrietta zobaczyła jak dziewczyna oddala się z barmanem. Poczekała, aż ktoś przyniesie jej jedzenie po czym rzuciła się na danie. Zjadła swoje spaghetti i popiła mrożoną kawą. Wstała podeszła do lady zapłaciła za jedzenie. Podniosła Stefana z podłogi i wyszła z restauracji.
[z/t]

Mężczyzna wskazał na krzesło by dziewczyna usiadła, skoro przyszła w sprawie pracy to należy to omówić na spokojnie być może przy filiżance gorącej herbaty? Uśmiechnął się serdecznie do młodej kobiety.
-Mamy kilka wolnych posad. Jeśli któraś by ci odpowiadała proponuję na razie okres próbny
Rzekł pokazując dziewczyne spis wolnych miejsc pracy.

Nie odmówiła pozwolenia na spoczynek, więc zbliżyła się do biurka i usiadła na krześle. "Szef" wydawał się zwykle dziewczynie osobą stale zdenerwowaną, z pochmurną, rozzłoszczoną miną. Jednak nie należy wierzyć w opinie i doświadczenia innych osób, ponieważ każdy jest inny.
- Hm.. Nie mam żadnego doświadczenia w gotowaniu poza przygotowywaniem potraw we własnym domu, więc jako kucharka się raczej nie zatrudnię. - rzekła cicho, lekko rozbawiona faktem stanu jej stażu kuchennego. - Jednak szczupła figura i mądry umysł przekonują mnie do posady kelnerki. Przynajmniej sądzę, że tak owe atuty kelnerka powinna posiadać. - zaśmiała się cicho i spojrzała z uśmiechem na rozmówcę.

Mężczyzna skinął głową i wyjął z szuflady jakiś papier, podał go dziewczynie i wskazał gdzie ma się podpisać.
-Kelnerek również poszukujemy



////nie chciało mi się na NPC wchodzić///

// Rozumiem xd //


Roxanne siedząc na krześle spoglądała jak mężczyzna wyjmował potrzebny do zatrudnienia papier. Nic nie pozostało do zrobienia jak tylko się podpisać.
- Więc chyba będę pierwszą.. - szepnęła pod nosem, sama do siebie. Pióro zawisło nad kartką, gdy dziewczyna czytała tekst. Chciała się dowiedzieć czy nie podpisuje jakiegoś haniebnego traktatu. W końcu zjechała wzrokiem na kropki, pod którymi pisało "Imię i Nazwisko" i wpisała tam to, czego wymagano. Gdy zakończyła podpis charakterystycznym "e" odsunęła rękę od papieru i spojrzała na niego z lekkim uśmiechem.
- Więc przyjdę jutro o.. 9:00. - zameldowała sprawdzając swoje słowa, po czym wstała, ukłoniła się i wolnym krokiem wyszła z pomieszczenia. Pożegnała barmana i opuściła budynek restauracji, odwiązała swojego kota, który czekał wciąż na nią i ruszyła przed siebie.