Studio nagrań nr 6

- Ja to Szanida, a ta z blond to Katherine. - powiedziała. Uśmiechnęła się. Ona dzisiaj nie miała ochoty śpiewać. Nie lubiła gapiów. Nagle zrobiło się ciemno. Chyba żarówka padła. Dziewczyna nie odzywała się. W ogóle nie przeszkadzało jej to.

Ed spojrzał w górę. ,,Więc ta piękna, to Katherine" pomyślał. Mu też nie przeszkadzała ciemność. Oparł się o ławkę, a jego ręce spoczywała na jej brzegach u góry. Patrzył w górę myśląc i zastanawiając się nad wieloma sprawami.

Nagle światło się zaświeciło, to był tylko chwilowy brak prądu. Uśmiech z jej twarzy nie znikał. Spojrzała n zegarek. Było już dość późno, ale jakoś jej to nie przeszkadzało. Ziewnęła jeden raz. Ogarniał ja trochę sen, ale jednak nie chciała teraz usnąć.

Ed ziewną, gdy światło się zaświeciło. Rozciągnął ręce naglę pierwszy raz pojawił się na jego twarzy uśmiech, a patrzył na Katherine. Wyciągnął z kieszeni scyzoryk i zaczął se nim podrzucać ostrożnie tak żeby innym się nic nie stało.

- " Kolejny, który ma manie na punkcie zabawy scyzorykiem. - pomyślała. Wszystkich, których zna, bawią się scyzorykami, albo zapalniczką, łącznie z nią samą. deszcz już nie padał, a mimo tego nadal krople, ścigały się po szybie okna.

Katherina ewidentnie zasłuchała się w piękny głos chłopaka. Po chwili dopiero zdała sobie sprawę że śpiewając patrzy się na nią. Chłopak był przystojny nawet bardzo przystojny. Evered odgarnęła włosy z twarzy. Spojrzała na gimnazjalistkę która chyba zasnęła.
- Witaj. -Powiedziała do niego. Uśmiechnęła się delikatnie. Licealista spojrzała mu w oczy i zastanawiała się nad czym to może sobie chłopak myśleć.

Ed spojrzał na dziewczynę i lekko się uśmiechnął. - Witaj jestem Edward. Siadaj - powiedział i pokazał miejsce obok siebie. Uśmiechnął się lekko i poprawił swoje czarne włosy. Czekał, aż dziewczyna usiądzie. Zerknął na tą drugą, a po chwili jego wzrok wrócił na tą z blond włosami i dwoma kucykami.

Wstała z podłogi i usiadła na ławce. Spojrzała na Edwarda a po chwili na jego scyzoryk. Faktycznie chyba w tej szkole większość ludzi była uzależniona od takich zabawek. Kolejny uśmiech na jej twarzy.
- Miło mi cie poznać. -Powiedziała cicho. Kathrie odgarnęła włosy za ucho ponieważ kolejny raz opadły jej na oczy zasłaniając widok na chłopaka i na swoje przyjaciółki.

- Mi ciebie też - powiedział i nie przejmował się swoją grzywką. Spojrzał jej w oczy, a następnie przed siebie. - Do jakiej klasy chodzisz? - zapytał patrząc na szklane drzwi, które były przed sobą. Siedział tak, a jego wzrok skakał od drzwi do Katherine i tak przez cały czas.

- Ja do pierwszej liceum. A ty? -Odpowiedziała zadając przy okazji to samo pytanie. Katherina spojrzała kolejny raz na Edwarda był całkiem fajny. Evered podpięła włosy spinka gdyż zaczęły jej uparcie opadać na oczy. Westchnęła i się zapytała.
- Na czym grasz?

- Ja też do pierwszej liceum i gram na gitarze oraz pianinie, a i śpiewam, ale to każdy - powiedział patrząc na dziewczynę. - Chcesz usłyszeć jak śpiewam? - zapytał patrząc jej w oczy. Zerknął na boks, któy był przed nim. Uśmiechnął się lekko.

- Słyszałam jak śpiewasz. I masz naprawdę piękny głos. -Powiedziała.
- Z miłą chęcią posłucham jak śpiewasz. -Dodała nieśmiało.
Katherina wstała i poszła do boksu. Słyszała że Edward ruszył za nią. Patrząc przed siebie weszła do boksu i stanęła przy ścianie obserwując chłopaka. Chciała usłyszeć jeszcze raz jego głos. Jego fantastyczny głos. Evered podziwiała go za to że się nie wstydzi. Ona by nie mogła tak śpiewać.

Ed podszedł do mikrofon i złapał go, a po chwili zaczął śpiewać. Jego czysty i piękny głos mógł zachwycić nawet tą co takiej muzy nie słucha. Widać było że śpiewa z uczuciami. Gdy skończył, to ukłonił się i spojrzał na Katherine.
- I jak? - zapytał. Przy niej się nie wstydził, a nie obchodzili go inni.

Piosenka

Słuchała uważnie tego co śpiewa. Miał imponujący głos. Sam był imponujący i intrygujący. Wyróżniał się nie był taki jak inni. Katherina zaklaskała i się uśmiechnęła.
- Masz talent. -Stwierdziła.
- I piękny głos. -Dodała
Evered zmierzyła go uważnie. Tak zainteresował ją. Licealistka spojrzała na okno na którym jeszcze były widoczne krople deszczu. Ale po chwili znów wróciła spojrzeniem na Edwarda.

Ed zarumienił i uśmiechnął się delikatnie. - Dziękuje. A ty coś zaśpiewasz? - zapytała zachęcająco. Podszedł do ściany i oparł się o nią obok Katherine. Na jego twarzy widniał delikatny uśmiech. Patrzył w oczy dziewczyny. Zastanawiał się jaki piękny głos ma dziewczyna.

Oblewając się rumieńce spuściła spojrzenie na podłogę.
- Nie ja.. nie umiem... -Powiedziała. Wstyd było jej powiedzieć że się wstydzi śpiewać. Bała się krytyki? Tak zdecydowanie. Evered po chwili spojrzała na Edwarda. Jaka szkoda że nie jestem taka odważna jak ty... Pomyślała Katherine przeklinając w duszy swoją nieśmiałość. Kathrie westchnęła i znów wbiła spojrzenie w podłogę.

Szandia spojrzała na wszystkich. Zaczęło jej się nudzić. Wstała zaczęła iść w stronę wyjścia. Przed samym progiem się zatrzymała. - Pa. - powiedziała i wyszła.

z/t

Katherina pomachała na do widzenia współlokatorce. Evered zaczęła tez szukać wzrokiem Sheeny. Dziewczyna się najwidoczniej ulotniła. Biedna musiała się dziwnie poczuć. Ale Kathrie jeszcze z nią porozmawia i pomoże jej. Ech nie powinna jej była zostawić. Biedna mała dziewczyna. Ech.. trudno się żyje z fobiami. Katherina znowu weszła do Boksa i dalej stała oparta o ścianę. Odgarnęła włosy i przeklinała się w duchu że swój wstyd.

Ed spojrzał na nią. Zamknął drzwi i podszedł do nie, a po chwili kciukiem podniósł jej głowę do góry, tak żeby patrzyła mu w oczy. - Nie bój się. Nie wstydź się. Zamknij oczy i śpiewaj prosto z serca - powiedział wciąż patrząc jej w oczy.

Katherina usłyszała jak się drzwi zamykają i serce jej niemal nie wyskoczyło. Jedna starała się opanować. Po chwili poczuła jak jej głowa się unosi. Spojrzała mu w oczy. Normalnie by się odsunęła żeby jej nie dotknął. Jednak coś jej mówiło że nic jej nie zrobi. Spojrzała niepewnie na mikrofon.
- Ja na prawdę nie umiem. -Powiedziała znów opuszczając wzrok.

- Rozumiem. Przecież zmuszać cię nie będę - powiedział i uśmiechnął się lekko, a po chwili podszedł do szyby. Oparł się o nią i zerknął na dziewczynę. I co będą teraz robić? Ed nie miał żadnych pomysłów. Poprawił swoje czarne włosy, a jego oczy lekko zalśniły.

Katherina westchnęła cicho. Nabrała do płuc powietrza. Podeszła do sterowników i w iPodzie zaczęła przełączać piosenki. Po chwili znalazła tą o którą jej chodziło. Włączyła a po pomieszczeniu rozniósł się dźwięk pianina. Evered podeszła do mikrofonu i cicho zaczęła śpiewać. Jej głos był czysty i melodyjny. Katherina poszła za radą Edwarda i śpiewając zamknęła oczy.

Piosenka

Ed słuchał z zachwytem jej pięknego głosu. Nie przeszkadzał jej, ponieważ podobał mu się jej czysty i melodyjny głos. Usiadł na ziemi, a patrzył tylko na nią. Wsłuchiwał się, a na jego twarzy był delikatny uśmiech, któy nie odchodził. Chłopak widział teraz tylko i wyłącznie nią.

Po chwili piosenka się skończyła. Katherina otworzyła oczy. Spojrzała na siedzącego pod ściana chłopaka. Uśmiechnęła się do niego delikatnie. Była niemal pewna że fatalnie jej poszło. Zawsze nie doceniała swojego głosu. Chociaż zawsze jej powtarzano że ma piękną i melodyjną barwę głosu. Katherina odgarnęła kosmyki blond włosów z oczu i spojrzała Edwardowi w oczy.